“Ua mora hakun viteve të mia, i lashë pa gjum”

I vura në radhë vitet e mia,
Si miq të kahmotshëm u fjalosëm gjatë e gjërë,
Herë mbretëronte trishtimi,
Herë alegria,
Të tjera ndjesi,
Grimcoheshin e thërrmoheshin, rërë.

Lola Shehi

Ca vite më thurën lavde,
Të tjerë më qortuan!
Disa s`më folën fare.
Si kryeneçë më mbajtën mëri!
Ca çaste, sytë m`u ndezën dritë,
Ca çaste, nga lotët m`u përflakën,
Ca çaste,
Trupin ma përshkuan njëherësh, miljona ndjesi!

Pastaj,
I vesha sipas moshës,
Sipas ngjyrës,
Sipas stinës,
Pranverë – verë,
Vjeshtë të bronxtë,
Dimër gri.
Vetëm pak,
Ama, fare pak!
I fsheha thellë, më thellë se në gji.

M`u duk se e lodha jetën!
Si!
Pse!
Sikur!
Po sikur!
Pyetje të pafundme vërshonin lum
S`di ç`përgjigje prisja nga çastet e mia
Kur përgjigjet e sikureve…

…..ì kisha unë.!
Ua mora hakun viteve të mia
I lashë pa gjum..