Behar Mjekiqi, kur të shkruani hajmali, shkruaj bile më mirë, e jo kështu si pula!

Behar Mjekiqi, kur të shkruani hajmali, shkruaj bile më mirë, e jo kështu si pula!
Edhe leri çfarë të thonë vehabitë, sepse hajmalinë e kanë leju katër medhhebet ?, grahi baci im, se kështu ka para më shumë.
Mirëpo e kam një lutje për ty; kur t’i shkruash, shkruaji me ngjyrë domateje ose me ndonjë materie tjetër ushqyese, sepse boja e stilolapsit kur të pihet, në vend që t’i “shëron”, mund t’ju shkaktojë kancer atyre që vijnë te ju!
Ju faleminderit për mirëkuptimin ??.

///

Ibrahim Kelmendi Gjyshja ime, Raba, porositi Gjyshin tim, Ibishin, kur po shkonte në pazar në Pejë, të shkonte edhe të hoxha për një hajmeli, sepse kishte dhimbje koke. Gjyshi ia premtoj. Në mbrëmje, po kthehej Gjyshi. Para se të arrinte në shtëpi, i bie ndërmend se ka harruar hajmalinë. Nuk donte ta dëshmpëronte “plakën”, siç e thërriste ai Bashkëshorten e tij, Gjyshen tim, prandaj nxori copë letër dhe lapsein dhe vijëzoj ca “hiroglife”. E pali si hajmali trekënshe. Ia dha Gjyshës. Gjyshja e pyeti Gjushin: “Kur je kjenë të hoxha?”. Gjushi: “para dy sahatëve, kur kreva pazarin dhe po nisesha me ardh.” Gjyshja: “Para dy sahatëve me ka pushua kryet…” Gjyshi: “Merre plakë hajmalinë, se jam lodh…”
Mezi u përmbajt pa i thënë “mos ha m…”